“Ejjew immorru band’oħra”

Fost il-ħafna rakkonti fl-Evanġelji fejn niltaqgħu ma’ Kristu qiegħed jitlob, insibu wieħed fil-bidu nett tal-ħajja pubblika ta’ Ġesù:

L-għada filgħodu kmieni, qabel ma żernaq, qam, ħareġ u mar f’post imwarrab u qagħad hemm jitlob. Xmun u sħabu l-oħrajn marru jfittxuh. Kif sabuh, qalulu: “Kulħadd jistaqsi għalik.” U qalilhom: “Ejjew immorru band’oħra, fl-irħula tal-qrib, ħalli nipprietka hemmhekk ukoll, għax għalhekk ħriġt.” U dar il-Galilija kollha, jipprietka fis-sinagogi tagħhom u joħroġ ix-xjaten.

Mark 1, 35-39

Il-kuntest ta’ din ix-xena huwa dan: id-dixxipli raw is-suċċess li kien għamel Ġesù fil-jum ta’ qabel u ħasbu li setgħu jixħtu l-ankri hemm u jissetiljaw hemm—iwaqqfu l-bażi tas-Saltna li Ġesù ġie jwaqqaf hemm. Imma, wara dak il-lejl ta’ intimità mal-Missier fit-talb, Ġesù lanqas biss jerġa’ jidħol lura r-raħal imma immedjatament jimxi u jmexxihom għal post ieħor.

Tajjeb inżommu f’moħħna li, filwaqt li jimliena bil-kuraġġ u l-qawwa, it-talb jiftaħna biex immorru lil hinn, biex nissuperaw dak li ħsibna li kien il-limitu tal-possibbli għax nitgħallmu nafdaw f’Alla. U dan il-ftuħ jeħodna wkoll lil hinn mis-sitwazzjonijiet iż-żgħar li jiffurmaw kuljum il-ħajja tagħna sabiex jinkludi wkoll il-ħajja sħiħa tagħna. Fit-talb, il-Mulej jisfidana biex nagħmlu pass ieħor, biex noħorġu mill-kumdità tagħna u nagħmlu xi ħaġa, biex ninbidlu, biex nikkonvertu, biex nagħtu xhieda. Mhux ta’ b’xejn li, fil-katekeżi tiegħu fuq it-talb, il-Kurat t’Ars jikteb hekk:

Dan hu d-dmir u l-uffiċċju ħelu tal-bniedem: li jitlob u jħobb. Jekk titolbu u tħobbu, araw, dan hu tabilħaqq l-hena tal-bniedem fuq din l-art.

San Ġwann Marija Vianney, Catéchisme sur la prière: A. Monnin, Esprit du Curé d’Ars (Pariġi, 1899), 87-89