Il-Verb ħa l-ġisem u għammar fostna
It-Twelid ta’ Sidna Ġesù Kristu
Kolletta
O Alla, int b’mod tal-għaġeb ħlaqt il-bniedem fil-kobor tiegħu, u b’għaġeb akbar ġeddidtu wara li waqa’: agħmel li nissieħbu ma’ Kristu fin-natura tiegħu ta’ Alla. Kif hu għoġbu jieħu sehem magħna fin-natura tagħna l-bnedmin, Hu, li hu Alla, u li miegħek jgħix u jsaltan flimkien mal-Ispirtu s-Santu, għal dejjem ta’ dejjem.
Ammen.
Riflessjoni
Ġw 1, 1-18
Il-qari tal-Ħdud tul l-Avvent ta’ din is-sena kien kollu meħud mill-Evanġelju skont San Mattew. Imma l-liturġija terfgħalna (biex ngħid hekk) proprju l-bidu nett tal-Evanġelju skont San Ġwann għal-lum … nhar il-Milied. Il-mod poetiku li jibda bih ir-rakkont ta’ San Ġwann—dak li aħna nirreferu għalih bħala l-Prologu ta’ San Ġwann—ma nsibuh fl-ebda Evanġelju ieħor: huwa uniku għal San Ġwann.
Interessanti li dan il-bidu poetiku f’San Ġwann ma joħodniex lura għall-oriġini ta’ Ġesù f’din id-dinja, jiġifieri fit-twelid f’Betlehem minn ommu Marija. Imur lura iktar minn hekk. Proprju joħodna lura ‘fil-bidu’. Bla ma trid taħseb fl-Ewwel Ktieb tal-Iskrittura (il-Ġenesi) li proprju jibda bl-istess kliem preċiż: “Fil-bidu …” X’inhu dan ‘il-bidu’? Għalxiex qed jirreferi? U hawnhekk nibdew induqu r-rikkezza tar-rakkont ta’ Ġwanni. Filwaqt li l-awtur sagru juża l-istess kelma “fil-bidu,” Ġwanni jagħtiha tifsira ġdida, iktar b’saħħitha. Il-bidu li nsibu referenza għalih fil-ktieb tal-Ġenesi qed jirreferi għall-bidu tal-ħolqien. Il-bidu li nsibu referenza għalih fil-Prologu ta’ San Ġwann imur lil hinn minn hekk …. mhux marbut maż-żmien, mhux temporali. Anzi, dan il-bidu joħodna f’dimensjoni oħra, saħansitra qabel l-istess ħolqien, għax joħodna fid-dimensjoni ta’ Alla. Qabel ma sar kollox, qabel ma ssawwar kollox, il-Verb (Logos – it-Tieni Persuna tat-Trinità) kien mill-bidu … kien minn dejjem.
F’dan il-ħsieb ċkejken aħna ser nieqfu biss fuq l-ewwel vers:
Fil-bidu kien il-Verb,
u l-Verb kien ma’ Alla,
u l-Verb kien Alla.
Jekk wieħed josserva tajjeb, dan il-vers huwa maqsum fi 3 klawsoli/partijiet u f’kull parti nsibu l-verb kien (einai). Tajjeb ngħidu li, minkejja li f’kull parti jintuża l-istess verb kien, kull darba għandu tifsira differenti.
– Fl-ewwel parti (Fil-bidu kien il-Verb) ifisser li l-Verb (Ġesù) kien jeżisti sa minn dejjem, qabel il-ħolqien, qabel il-bidu ta’ kollox.#
– Fit-tieni parti (U l-Verb kien ma’ Alla), il-verb kien jiddeskrevi relazzjoni bejn il-Verb (Ġesù) u Alla. Il-Verb (Ġesù) kien fil-preżenza ta’ Alla u allura timplika li l-Verb (Ġesù) u Alla huma distinti minn xulxin imma fil-preżenza ta’ xulxin.
– Fit-tielet parti (U l-Verb kien Alla) il-verb kien jidentifika n-natura tal-Verb (Ġesù) ma’ dik ta’ Alla nnifsu.
Forsi li kieku wieħed jipprova jgħidha fi kliem sempliċi, nistgħu ngħidu hekk: Ġesù, li għandu n-natura ta’ Alla u li huwa f’relazzjoni mal-Missier, kien minn dejjem.
X’għandu x’jaqsam dan jkollu mal-Inkarnazzjoni? Meta wieħed “jifhem” il-kobor ta’ Alla, jista’ jibda japprezza l-misteru tal-Inkarnazzjoni!
– Dak li kien minn dejjem, sar temporali … intrabat maż-żmien.
– Dak li jinsab f’relazzjoni mal-Missier ried ikollu relazzjoni magħna, anzi sar wieħed minna.
– Dak li huwa l-istess Alla sar bniedem bħalna
Sewwa jgħid is-salmista: “Il-kobor libes” (Salm 93, 1). Sewwa jgħid San Pawl lill-Filippin: “Hu li għad li kellu n-natura ta’ Alla, ma qagħadx ifittex tiegħu li hu daqs Alla, iżda xejjen lilu nnifsu billi ħa n-natura ta’ lsir” (Fil 2, 6-7)
Din hi l-Inkarnazzjoni! Dan hu li jfisser il-Milied!
Talba
Mulej, agħtini l-grazzja biex, bħal Ġużeppi, jien niddixxerni dak li inti tixtieq minni. Bħal Ġużeppi, agħtina l-grazzja li nwarrab il-pjanijiet tiegħi biex nidħol b’ħafna paċi, fiduċja u entużjażmu fid-dinamika tar-rieda mqaddsa tiegħek għalija.
Ammen